Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή πάθηση των οστών και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η χαμηλή οστική μάζα και η διαταραχή της δομής των οστών. Το αποτέλεσμα αυτής της πάθησης είναι η μειωμένη αντοχή των οστών, παράγοντας που αυξάνει τις πιθανότητες για κατάγματα, διότι τα οστά γίνονται πιο λεπτά και εύθραυστα. Η οστεοπόρωση διακρίνεται κυρίως σε πρωτοπαθή, δευτεροπαθή, μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση και γεροντική οστεοπόρωση. Τα μεγαλύτερα «θύματα» της νόσου είναι συνήθως οι γυναίκες, ειδικά από τα 50 έτη και μετά.

Η οστεοπόρωση χαρακτηρίζεται και ως η «σιωπηλή νόσος», καθώς δεν εμφανίζει συμπτώματα για αρκετά χρόνια. Ωστόσο η απώλεια οστικής μάζας προχωρά και αποκαλύπτεται με  το πρώτο κάταγμα. Τα κατάγματα μπορεί να συμβούν σε διάφορα σημεία του σκελετού, αλλά συνήθως συμβαίνουν στους σπονδύλους, στον αυχένα του μηριαίου οστού και στο αντιβράχιο. Απώλεια ύψους και κύφωση αποτελούν ακόμα όψιμες εκδηλώσεις της οστεοπόρωσης. Σήμερα υπολογίζεται πως περίπου το 40% των οστεοπορωτικών καταγμάτων αφορά τη σπονδυλική στήλη, 20% τον αυχένα του μηριαίου οστού, 20% το αντιβράχιο και 20% διάφορα άλλα οστά.

Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας πρέπει να γίνεται αμέσως μετά την εμμηνόπαυση, να πραγματοποιείται σε γυναίκες/άνδρες που λαμβάνουν κορτιζόνη για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε άνδρες άνω των 70 ετών, καθώς και στις περιπτώσεις που υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.

Όπως είναι γνωστό, για την οστεοπόρωση δεν υπάρχει οριστική θεραπεία και τα φάρμακα που συνήθως χρησιμοποιούνται, προορίζονται για να αυξήσουν την οστική παραγωγή ή να αναστείλουν την οστική απορρόφηση. Επομένως, όπως γίνεται σαφές, οι συνέπειες της οστεοπόρωσης είναι πολλές και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που πάσχουν.

Συνοψίζονται ως εξής:

• Κατάγματα.
• Απώλεια αναστήματος.
• Πόνοι στην περιοχή της πλάτης και της μέσης.
• Ψυχολογικά προβλήματα και έλλειψη κοινωνικών επαφών.
• Γενικότερα μια κακή ποιότητα στην καθημερινή ζωή.